Jezus

Ik was aan het wandelen. Ik ging even op een bankje zitten om wat op mijn telefoon op te zoeken, komt er een oud vrouwtje op mij af. 'Kent u Jezus?' Ik zei 'Nee, hoor. Bedankt'. Wat niet helemaal waar was, want als klein jongetje moest ik naar de zondagschool. Ik ben dus meer dan bekend met Jezus. 

Die vrouw dacht natuurlijk dat je een zwerver was? Wat had je aan? Die oude trainingsbroek? En je wandelschoenen?

Wat is daar mis mee? Ik zag er prima uit. En bankjes zijn er toch om op te zitten? 

Ja, maar dat doen alleen bepaalde types. Mannen zonder vaste woon- of verblijfplaats. Een beetje verward. Blikje bier erbij. Slaapzak.  

Ik had helemaal geen bier bij me. Ook geen slaapzak. Ik zat gewoon op mijn telefoon te kijken. 

Had je je haar gekamd? 

Nee. Ik heb kort haar. Of ik het nou wel of niet kam. Je ziet geen verschil. 

Had je gedoucht?

Nee. Ik ga altijd eerst wandelen. Daarna stap ik onder de douche.   

Dat rook die vrouw natuurlijk. Dat maakte Samaritaanse gevoelens bij haar los. Laat ik die man maar eens even op het bestaan van Jezus wijzen, want die kan wel wat hulp gebruiken. Gaf ze je ook soep?   

Nee, ik hoefde helemaal geen soep. Ik zat gewoon op dat bankje op mijn telefoon te kijken. 

Was je alleen? 

Ja, wat is het probleem? Ik kan goed alleen zijn. Veel mensen hebben daar problemen mee, maar ik kan mezelf prima vermaken. 

Maar dat is toch vreemd? Een man alleen op een bankje. Penetrante lichaamsgeur om zich heen. Haren niet gekamd. Logisch dat zo'n vrouw dan alert is. Had ze een zwart hoedje op? Met een rode bies? Dan was ze van het Leger des Heils. Die dames hebben een zesde zintuig. Als ze een ruikende man in shabby kleding alleen op een bankje zien zitten, dan gaan alle alarmbellen af. 

Doe normaal, man. Ik ben sinds kort gepensioneerd. En wat doen gepensioneerden? Die gaan wandelen. Als je dat wat langer doet dan koop je er twee wandelstokken bij. Je peutert wat in je neus. Je snuit je neus in een katoenen zakdoek. Ik vind het vrij stigmatiserend als er dan gelijk iemand in je nek duikt om te vragen of je Jezus kent. Ze was niet eens van het Leger des Heils. 

Maar dat is toch niet erg? Jezus is er voor iedereen. Dus ook voor gepensioneerden.

Dat kan wel wezen. Maar zelf ben ik meer van het cafetaria model. Dat ik de hulp zelf kan inroepen als ik die nodig denk te hebben.  

Je moet wel realistisch blijven. Je bent nu met pensioen. Dat is niet het moment dat je er steeds vitaler op gaat worden.   

Ga jij nou ook al beginnen? Ik heb de conditie van een jonge God. Ik ging alleen even op een bankje zitten. Om op mijn telefoon te kijken.  

Wist je nog dat het een telefoon was? En hoe hij werkte? 

Natuurlijk.

Super. En je hebt je eigen tanden nog. Trek het je niet aan, jongen. Als jij even wil uitrusten op een bankje, dan ga je gewoon lekker uitrusten op een bankje. Jezus houdt ook van oude mensen. 

Ja. Bedankt. Dat zei dat vrouwtje ook toen ze wegliep...