Persoonlijkheid

Ik ga mijn hersens laten invriezen.

Hoezo? Zit je te wachten op een belastingteruggave? Bang dat je die misloopt?

Nee. Als ik mijn hersens laat invriezen dan kan ik die over 100 jaar weer laten ontdooien. Dan blijft mijn persoonlijkheid bewaard.

Ken je ook mensen die daarop zitten te wachten?

Natuurlijk. Ik ben innemend en ontzettend slim. Ik zit genetisch veel beter in elkaar dan anderen. Het zou een ramp zijn als dat verloren zou gaan.

En de rest van je lichaam? Laat je dat ook invriezen?

Nee, dat wordt te duur. Is ook niet nodig. Je persoonlijkheid zit in je hersens. Als je die bewaart dan is dat genoeg.

Maar hoe kom je over 100 jaar die vriezer uit? Wie doet hem open en hoe stap je eruit?

Ik doe het samen met Wim. Hij laat zijn lichaam invriezen en ik mijn hersens. Over 100 jaar pakt Wim mijn hersens en zet die dan in zijn lichaam. Daarna openen we de vriezer en beginnen we aan een nieuw leven.

Maar Wim is nogal dom.

Dat klopt. Daarom nemen we ook mijn hersens.

En Wim ziet er niet uit. Hij is veel te dik, heeft puisten en hij ruikt naar zweet. Ik denk niet dat jouw persoonlijkheid daar iets aan gaat veranderen. Dan zit je straks in een lichaam waarin je je niet thuis voelt. Dan word je een soort verlepte ouwe queer. En moet je gelijk vanuit de vriezer weer op zoek naar een nieuwe lichaamstransformatie.

Maar dat is pas over 100 jaar. Dan zitten we in een andere tijd. Dan is technologisch alles mogelijk. Voor het voortbestaan van mijn persoonlijkheid is het belangrijk om eerst die 100 jaar te overbruggen. Daarna zien we wel verder.

Maar je kunt toch ook gewoon doodgaan? Net als iedereen?

Nee, dan heb ik een heel leven aan mijn persoonlijkheid gewerkt en dan ben ik alles kwijt. Dan is het allemaal voor niets geweest. Ik moet er niet aan denken.

Maar dat geldt toch voor iedereen? Dan doe je het eigenlijk uit angst? Je bent bang om alles te verliezen. Je duikt gewoon die vriezer in om je aan de natuur te onttrekken. Dat is wel een beetje egoïstisch. We gaan allemaal dood. De een wat eerder. De ander wat later. We zitten er niet op te wachten maar het hoort er gewoon bij. Anders zou het ook veel te druk worden. Staan we straks bij de bakker allemaal een halfjaar op een brood te wachten.

Als je het zo bekijkt dan is het inderdaad niet zo netjes. Weet je wat? Dan stel ik mijn hersens beschikbaar voor transplantatie. Dan kan Wim al bij leven van mijn persoonlijkheid genieten.

Maar zit Wim daar op te wachten? Hij is een beetje dik, heeft puisten en hij ruikt naar zweet. Maar Wim gaat wel gewoon zijn eigen gang. Die is helemaal niet bezig met zijn persoonlijkheid. En al helemaal niet met de jouwe. Heb je het hem eigenlijk wel gevraagd?

Nee, maar als ik dat doe dan zegt hij gelijk ‘ja’. Dat weet ik zeker.

Daar geloof ik niks van. Niemand zit te wachten op andermans persoonlijkheid en Wim al helemaal niet. Ga nou maar gewoon ouderwets je begrafenis regelen. Eeuwig voortbestaan doet niemand. En mensen die de hele dag met hun persoonlijkheid bezig zijn gelukkig al helemaal niet.

Zal ik die vriezer dan maar afzeggen?

Dat lijkt mij een goed plan. En waarom die angst om er op een dag niet meer te zijn? Had je het zo slecht naar je zin dan, toen je nog niet geboren was?